Romige spinazie

Die komt dus niet uit de diepvries

Eigenlijk is het een open deur intrappen, maar toch: kijk eens op de ingrediëntenlijst van een verpakking diepvriesspinazie à la crème en vergelijk dat met de zelfgemaakte versie hieronder.

Natuurlijk bevat de fabrieksversie (deze is van Iglo) weer suiker, maar ook twee soorten (zet)meel. En waarom zit er behalve room ook nog magere melkpoeder en weipoeder in de spinazie? Mankeert er iets aan die room? Tot slot: zie ik het nu goed dat ze bij de waterigste aller groenten extra water doen? En niet zo’n beetje ook, want de ingrediënten staan in volgorde van hoeveelheid. Aan deze ‘romige’ spinazie is dus meer water dan room toegevoegd.
Aha, dat verklaart meteen het tarwemeel en tapiocazetmeel.

Op mijn blog staat binnenkort een klein spinazietestje over de verhouding tussen spinazie en vocht van diepvries bladspinazie, verse supermarktspinazie en de ‘wilde’ spinazie die voor het onderstaande recept is gebruikt.

De grote spinaziemythe

Strip- en tekenfilmheld Popeye at zijn spinazie niet vanwege ijzer maar omdat deze bladgroente zo rijk is aan vitamine-A. Criminoloog Mike Sutton ontkracht in een zeer lezenswaardig artikel de mythe dat een verkeerd geplaatste komma in het ijzergehalte in de19de eeuw de reden was van Popeyes spinazie-consumptie (bron). Zijn waarschuwing: nooit zomaar een leuk verhaal op internet vertrouwen als er geen (gedrukte) bron bij staat!
Het plaatje links is ontleend aan Suttons artikel. Hierin toont E.C. Segar, de bedenker en tekenaar van Popeye, de reden van de enthousiaste spinazieconsumptie van de zeeman. De datum is er door Sutton bij gezet.

Spinazie bevat overigens wel redelijk veel ijzer, maar door het hoge gehalte aan oxaalzuur wordt dit niet goed opgenomen door het lichaam. De oplossing: room erdoor! Want melkproducten en ei doen de schadelijke werking van oxaalzuur te niet. Eet dus het liefst spinazie à la crême, of combineer spinazie met een hardgekookt ei. Overigens lijkt de auteur van het achtergronddossier van Foodinfo.net het artikel van Sutton nog niet te hebben gelezen, want zij noemt wel het hoge ijzergehalte in verband met Popeye, maar over vitamine A geen woord. Andere (blad)groenten bevatten ook veel vitamine-A.
Bijgerecht voor 4 personen; voorbereiding 20 minuten; bereiding 30 minuten.

1500 gr wilde of winterspinazie (ruim 600 gr na blancheren en uitlekken en -knijpen)
20 gr boter
1 kleine ui, gesnipperd (eventueel)
zwarte peper uit de molen en versgeraspte nootmuskaat naar smaak
1 tot 2 dl( volvette) room
eventueel zout (proeven)

Voorbereiding

Was de spinazie. Ik doe dat door de spinazie in de (schoongemaakte) gootsteen te leggen en de bak te vullen met koud water. Goed bewegen zonder te knijpen, even laten staan, en dan de spinazie uit het water in een grote bak schep[pen. Laat het water weglopen, spoel ook het zand weg, en herhaal het wassen. Zet daarna de spinazie op in een grote pan ‘met aanhangend vocht’. Dat betekent dat je de spinazie niet uitgebreid laat uitlekken, maar ook dat je er geen extra water bij doet. Zet de pan op groot vuur, en schep de spinazie af en toe om met houten spanen. Als de spinazie geslonken is (slap en donkerder van kleur), doe je de groente in een vergiet. Waarschijnlijk kun je dit het beste in twee keer doen, anders heb je wel een héle grote pan nodig.
Snipper terwijl de spinazie slinkt een kleine ui, als je die gebruikt.
Druk zoveel mogelijk vocht uit de spinazie. Stort de spinazie op een grote snijplank, en hak grof. Doe de spinazie weer in het vergiet, en knijp met de handen zoveel mogelijk vocht eruit.

Bereiding

Smelt de boter in de pan, laat niet verkleuren. Smoor het uitje op laag vuur met deksel op de pan gedurende tien minuten. Als je niet van ui houdt, laat je die gewoon weg.
Doe de gehakte spinazie bij het uitje (of als je geen ui gebruikt meteen in de boter), schep om, en doe room, peper en nootmuskaat erbij. Laat nog twintig minuten op heel laag vuur sudderen, schep af en toe om. Proef op het eind of je er zout bij wilt doen. Ik vond het zelf niet nodig, maar de aardappelen en vis waren wel gezouten.
Omdat de spinazie zo goed is uitgelekt, is de room helemaal opgenomen in de groente. Je ziet de room niet, maar je proefthem wel degelijk.

Serveren

Deze spinazie à la crême is een heel gewoon bijgerecht. Maar het is wel met voor vandaag de dag ongewone zorg bereid.
Je kunt er alles mee doen wat je met de diepvriesblubber doet, maar hopelijk zal deze spinazie je beter bevallen.
Op de foto zie je een superhollandse maaltijd: aardappelen-vis-groente. De vis is in boter en olijfolie op de huid gebakken kabeljauw (beetje bloem erop), de aardappels zijn in blokjesbouillon gekookt. Het braadvocht is over de vis gegoten.

Ingrediënten

Alle verklaringen van ingrediënten

Spinazie, wilde, winter- en tamme

Spinazie (Spinacia oleracea) kennen we in Europa sinds de twaalfde eeuw. De eenjarige bladgroente komt oorspronkelijk uit het Midden-Oosten (Perzië, het tegenwoordige Iran), het woord spinazie herinnert daar nog aan, het is (via het Arabisch) afgeleid van het oud-Perzische aspanakh. De groente verspreidde zich naar het Oosten, vanaf de zevende eeuw at China spinazie, Europa maakte er pas kennis mee toen de Arabieren in de elfde eeuw het Iberisch schiereiland bezetten.
De spinazie die je vers koopt bestaat meestal uit kleine, tere blaadjes. Babyspinazie. Als je die kookt, blijft er weinig van over. Iets meer rendement haal je uit winterspinazie en wilde spinazie. Deze hebben stevige, grote bladeren. Soms is die ‘volwassen’ spinazie letterlijk de grote versie van de piepjonge, soms koop je ze in stronkjes. Dan zijn de bladeren door rode stelen met elkaar verbonden. Nog niet zo lang geleden moest je bij verse spinazie eerst de scherpe zaadjes verwijderen. Die dreven in het spoelwater vanzelf boven, weghalen was niet zo veel extra werk. Toch zijn de spinaziesoorten in groenteschappen tegenwoordig allemaal zaadloos. En zelfs dat vindt de consument nog niet genoeg, het merendeel van de spinazie op het bord komt uit de diepvries. Dat spinazie ooit een zeer welkome voorjaarsgroente was, is dan ook vrijwel verdwenen uit ons culinair bewustzijn.

Romige spinazie
© Auteur Christianne Muusers