Introductie, Het melken, Goudse kaas, Kruidenkaas
Makkelijk te maken, en al de volgende dag te eten!
Hieronder een beeldverslagje van de productie van verse kaas op een biologische boerderij in Frankrijk in 2002, voorafgegaan dooreen heel beknopte beschrijving van het productieproces. Let wel, dit is niet een complete handleiding kaasmaken, het geeft een indruk. Vind je onderstaande informatie en foto’s leuk, plaats er dan een link naar, zomaar kopiëren is niet de bedoeling. Als je toch iets wilt overnemen (tekst of foto’s), even toestemming vragen. Heb je zelf een interessante site over kaas of (de geschiedenis van) voeding, dan plaats ik een retourlink.
Hoe maak je verse kaasjes?
In de melk (van koe, geit of schaap) worden zuursel en stremsel gestrooid. De melk gaat zich nu scheiden in wrongel en wei. Na een nacht staan wordt de wrongel heel grof gesneden. Er wordt, anders dan bij goudse kazen, géén wei afgeschept, de wrongel wordt met wei en al in de kaasvormpjes gedaan. Door het weglekken van de wei zakken de kaasjes in, de vormpjes worden tussendoor steeds weer volgeschept met nieuwe wrongel. Als de wrongel op is moeten de vormpjes nog een dag uitlekken. De kaasjes worden ook nog eens voorzichtig uit de vorm gehaald, en omgekeerd weer teruggedaan (niet bij pyramide-vormpjes). Daarna worden de geitekaasjes uit de vorm gehaald, op een fijnmazige mat gezet en met zout bestrooid. Na twaalf uur worden ze omgekeerd en nog eens met zout bestrooid. Daarna worden de kaasjes twee keer per dag gekeerd, maar niet meer gezouten. Na enkele dagen verschijnen er rimpeltjes op de kaaskorst, en als het goed is een korte witte schimmel. Naarmate de kaasjes ouder worden, wordt de korst geler. Je kunt de kaasjes meteen eten, of enkele weken laten rijpen. Na zes weken moeten ze wel op!
Beeldverslag van het maken van verse kaas
Laatste wijziging 2 december 2019